Om de essentie van zijn in 2011 uitgebrachte film Melancholia te herarticuleren, liet von Trier een zeldzame tweelingdiamant – twee stenen die honderden miljoenen jaren geleden met elkaar zijn vergroeid – op ambigue wijze slijpen: niet ruw maar ook niet afgewerkt met gepolijste oppervlakken zoals de diamantindustrie vereist. Voor zover we weten, is dit de enige diamant van deze grootte (ongeveer 12 karaat) die eerder in een denkvorm dan in een draagbaar kunstwerk is verwerkt. Hij kan niet in een ring of broche gemonteerd worden; hij kan alleen vastgehouden en om en om gedraaid worden door een toeschouwer die zijn zorgvuldig gekalibreerde onregelmatigheden inspecteert.
