ICC – Internationaal Cultureel Centrum
Het in 1970 door de jonge Vlaamse Gemeenschap opgerichte ICC – de eerste publieke instelling voor hedendaagse kunst in Vlaanderen – kwam rechtstreeks voort uit de avant-gardedynamiek van de kunstenaars uit de jaren 60. Tien jaar lang was het een knooppunt voor de internationale en landelijke avant-garde, onder andere dankzij zijn videofaciliteiten. Hoewel dit niet zijn opdracht was, was het ICC toch instituerend; het documentatiecentrum vormde ook een collectie-aanzet. Het M HKA is een resultaat van de ICC-perikelen en erfgenaam van het patrimonium ervan.
Vooral onder impuls van directeur Florent Bex (1972-1983) zou het centrum een eigentijdse en internationale dimensie krijgen, en uitgroeien tot een uiterst dynamische plek waar kunstenaars en publiek konden kennismaken met de nieuwe kunstvormen, videokunst in het bijzonder. Hij was in deze katalysator en maakte van het ICC niet alleen een toonplaats voor de recentste internationale en landelijke ontwikkelingen op dit gebied, maar hij richtte er ook een videostudio en productiecentrum voor video op. Zo kreeg een jonge generatie Belgische kunstenaars (Jacques-Louis Nyst, Jacques Lennep, Guy Mees, Leo Copers, Danny Matthys, Jacques Lizène, Daniel Dewaele,…) de kans om met het medium video – dat toen nog in zijn kinderschoenen stond – te experimenteren, en realiseerden ook buitenlandse kunstenaars er tapes. Het ICC documenteerde ook zelf zijn manifestaties.
Er waren veel solotentoonstellingen van eigentijdse binnen- en buitenlandse kunstenaars, met een nadrukkelijke aanwezigheid van installatie- en conceptkunstenaars, vaak omkaderd door happenings, performances, voordrachten en videovertoningen. Belangrijke namen waren onder anderen Ben Vautier (1972), Pieter Engels (73), Nicolas Uriburu (1974), Dan Graham, Lea Lublin, Cadere (1975), Joseph Kosuth, James Lee Byars, Antoni Muntadas (1976), Gordon Matta-Clark, Filip Francis (1977), Denmark, Vito Acconci, Lili Dujourie, Les Levine (1978), Michelangelo Pistoletto, Maurizio Nannucci, Marie-Jo Lafontaine (1979), Luc Deleu, en ORLAN (1980).
Binnen de groepstentoonstellingen waren er ‘cartografische’ exposities, waarbij het publiek vertrouwd werd gemaakt met het internationale, en overzichtstentoonstellingen waarin een stand van zaken van de hedendaagse kunst gepresenteerd werd.
Momenteel wordt het videoarchief, de bibliotheek en het belangrijke documentatiecentrum van het ICC door het M HKA beheerd.
