ESSAY — Het einde is een nieuw begin, Marc Holthof
Hugo Roelandt (Aalst 1950–Antwerpen 2015) was een performer, installatiekunstenaar en fotograaf.
Tussen 1975 en 1987 was hij een van de belangrijke figuren van de Antwerpse avant-garde, met Anne-Mie Van Kerckhoven, Narcisse Tordoir, Ria Pacquée, Guillaume Bijl, Danny Devos en anderen. Hugo was een pionier van de performance- en post performancekunst, en in 1981, samen met Annie Gentils, oprichter van de kunst ruimte Montevideo in Antwerpen. Hij
was ook leraar aan de fotoafdeling van de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten.
Hugo Roelandt was geen kunstenaar die zich beperkte tot één artistieke genre of medium, of die bleef voortbouwen op hetzelfde artistiek idee of dezelfde stijl. Zijn werken en de media die hij gebruikte, vallen op door hun diversiteit. Zo waren er tal van samenwerkingen met kunstenaars, musici en wetenschappers —maar evengoed, aan het begin en einde van zijn
carrière, een lange serie zelfportretten. Hugo zag zichzelf bijvoorbeeld ook eerst en vooral als performer, maar tegelijk relativeerde hij de rol van de performer en was hij erg kritisch over de richting die het medium performance insloeg.
Hugo’s oeuvre kan je indelen in drie grote periodes. In de eerste—de jaren 70—evolueerde hij van fotografie naar performance. Hugo was opgeleid als fotograaf en maakte o.m. de serie Feelings. Het belangrijkste aan die reeks waren echter niet de grappige zelfportretten, maar het performanceaspect, de variaties op hetzelfde thema die hij bedacht.
