Ze heeft vele namen

De praktijk van Dora García houdt verband met gemeenschappelijkheid en individualiteit in de hedendaagse samenleving. García verkent het politieke potentieel van marginale posities en huldigt excentrieke personages en antihelden. Die personages staan geregeld centraal in haar filmprojecten, zoals The Joycean Society (2013), Segunda Vez (2018) en Amor Rojo (2023). Een essentieel aspect in García’s werk is de verwevenheid met politieke bewegingen zoals het feminisme, en de manieren waarop die de openbare ruimte innemen. De notie van ‘collectiviteit’ speelt een grote rol in haar werk, en heeft betrekking op het politieke potentieel van liefde, vriendschap, kameraadschap, manieren van werken en manieren om sociale omgevingen te transformeren.

Deze tentoonstelling is de eerste die zich richt op een centraal element in het werk van García, namelijk haar op performance gebaseerde praktijk. Die bevindt zich op het snijvlak van beeldende kunst en podiumkunst. Tekeninstallaties, voorwerpen en ruimtes worden geactiveerd met performances waarvan sommige een uitgeschreven script volgen. Ze heeft vele namen beschouwt de relaties tussen het publiek, het kunstwerk en de ruimte en gebruikt daarvoor het gebaar van tekenen, schrijven en de handeling van het spreken.

García’s werk verwijst naar teksten van onder meer de Franse psychoanalyticus Jacques Lacan, de Ierse romanschrijver James Joyce, de Argentijnse psychoanalyticus Oscar Masotta, de Chicana-Tejana[1] schrijver-activist Gloria Anzaldúa en de Russische revolutionair-schrijver Alexandra Kollontai. De titel van de tentoonstelling citeert een gedicht uit Anzaldúa’s boek Borderlands/La Frontera (1987) waarin ze de manier waarop wij identiteit begrijpen in vraag stelt door het voor te stellen als een omstreden sociaal, psychologisch, politiek en cultureel concept. Anzaldúa’s ideeën sluiten nauw aan bij de kritische praktijk van García, die in haar werk verwijst naar het samenkomen van culturen, de klassenstrijd en verschillende interpretaties van ‘grenzen’ in verhouding tot fysieke en mentale ruimten.

García’s nieuwe speelfilm Amor Rojo (2023) gaat in het kader van deze tentoonstelling in première. Het werk maakt deel uit van een groot onderzoeksproject gebaseerd op de historische figuur van Alexandra Kollontai, Sovjet revolutionair en radicaal feminist. De experimentele film belicht de Europese en Latijns-Amerikaanse geschiedenis van meer dan honderd jaar feminisme en onderzoekt hoe transnationale vormen van feminisme samenhangen met de ecologische en postkoloniale strijd. De meest recente golf van feminisme in Latijns-Amerika onderschrijft Kollontai’s stelling die zegt dat feminisme verder moet gaan dan de strijd voor gelijke rechten, en dat een volledige mentaliteitsverandering, een gehele omverwerping van de maatschappij, noodzakelijk is.

In het kader van de tentoonstelling Ze heeft vele namen biedt het M HKA een uniek programma met performances, screenings en activiteiten aan, waaronder een filosofisch café, leessessies in groep en rondleidingen door experten.

Het programma wordt hier gepubliceerd en maandelijks geüpdatet.

Publicatie: Inserts in Real Time: Dora García Performance Work 2000 – 2023

Bij de tentoonstelling verschijnt het boek Inserts in Real Time: Dora García Performance Work 2000 – 2023, uitgegeven door het M HKA en K. Verlag (Berlijn) in mei 2023. Het biedt een overzicht van de op performance gebaseerde werken en gebaren van de kunstenaar, alsook een nieuwe lezing van enkele van haar werken vanuit het perspectief van politiek engagement, feminisme en queer theory.

Gecureerd door Joanna Zielińska

Dora García woont en werkt in Oslo. Ze studeerde in de vroege jaren ‘90 beeldende kunst aan de Universiteit van Salamanca in Barcelona en de Rijksakademie in Amsterdam. Daarna verhuisde ze naar België, waar ze vijftien jaar lang haar persoonlijke beeldtaal ontwikkelde en experimenteerde met film, gedrukte media, performance, theater en webgebaseerde werken. García’s praktijk bevindt zich op het snijpunt van beeldende kunst, podiumkunsten, theater en literatuur. Ze vertegenwoordigde Spanje op de Biënnale van Venetië in 2011. Ze nam deel aan de 56e Internationale Kunsttentoonstelling van Venetië in 2015, Documenta 13 in 2012 en andere internationale evenementen zoals Skulptur Projekte Münster in 2007, de Sydney Biënnale 2008 en de Biënnale van São Paulo 2010.

[1] Chicana: een vrouw van Mexicaanse afkomst die in de Verenigde Staten woont; Tejana: een vrouw van Spaanse of Mexicaanse afkomst die afstamt van mensen die zich in Texas vestigden vooraleer het gebied deel ging uitmaken van de Verenigde Staten van Amerika.

< Performances tijdens de tentoonstelling van woensdag tot en met zondag, 14:00 – 17:00