Leo Reijnders — De Wolkenbreier

De steeds breder uitwaaierende kunstpraktijk van Leo Reijnders omvat naast tekenen, schilderen en animeren ook performen, cureren en radio maken. De artistieke strategieën die hij inzet en de bewust ambigue posities die hij als kunstenaar inneemt, spelen met de conventies van de kunstwereld, met binnen en buiten, met centrum en marge. Een goed voorbeeld is zijn pseudoniem. De Wolkenbreier is de titel van een schilderij op de garagepoort van een bevriende muzikant. Reijnders nam deze over voor zijn radioprogramma, en werd hierdoor zelf een figuur uit zijn eigen werk. Hij is ook de curator die van het tentoonstellen van zijn eigen werk en-passant gebruikt maak om een muziek- en performance festival te organiseren in Sint-Petersburg. De gedreven radiomaker die zijn gasten begeleidt om live een mentaal zelfportret neer te zetten. De animator die tientallen muzikanten en bands uitnodigde om de soundtrack van één van zijn animaties te voorzien om zo een internationaal, digitaal festival te creëren. En de performer die samen met muzikanten de klank van de stad wil aflezen als was deze een gigantische pick-up plaat. Slecht één constante: posities verwisselen, rollen vervagen.

Maar de kern van Reijnders’ praktijk is de steeds groeiende fantastische wereld van tekeningen en schilderijen. Voormalig directeur van het M HKA Flor Bex liet hierover het volgende optekenen: “Leo Reijnders verbeeldt met een complexe wereld vol ideeën. Een wereld die verschijnt in kleine dagboektekeningen en notities. Een wereld over natuur, mens en dier, maar dan in verbeelding rijke situaties. Bevreemdende taferelen van leven in het water, op de aarde, in de lucht en in de kosmos. […] Het oeuvre van Leo Reijnders zit vol verbeelding en met een fijne humor wijst hij ons op menselijke gedragingen en zienswijzen.” In het werk van Reijnders delen mensen, monsters en dieren dezelfde leefwereld. Binnen deze vrolijk chaos komen existentiële vragen bovendrijven: Waar komen we vandaan? Waar gaan we heen? En wat kunnen we hier in godsnaam uitvreten in de tussentijd? De toeschouwer raakt verstrikt in het kleurrijke web van associaties en verbeelding dat hij zorgvuldig weeft op doek of papier. Want is verdwalen niet onnoemelijk veel interessanter dan een wandeling op het geijkte pad?

Preview op donderdag 27 maart 

Met Radiosessies: 20 jaar Wolkenbreiers in het M HKA
Tijdens de weekends op 6 april, 13 april en 20 april,