Where should we begin? – Falke Pisano Superhost zomer 2022 – De Superhostruimte is aan het veranderen

Een film van Simnikiwe Buhlungu ‘My dear kite (you can but you can’t) – Late Yawnings kan nu in de ruimte bekeken worden. Het werk is opgenomen tijdens de pandemie en probeert de sociaal-culturele gevolgen te begrijpen die zullen voortvloeien uit de tijd van verwarring en onzekerheid en de lichamelijke en geografische [ver]plaatsing van de kunstenaar uit Johannesburg, Zuid-Afrika, aangezien ze onlangs naar Nederland is verhuisd. Het werk roept vragen op over wat het betekent om een creatieve beoefenaar te zijn, om productief te zijn en het (on)vermogen om artistiek te reageren.

In juli zal kunstenares Karen Vantvelt – s/he  een interventie toevoegen als reactie op de blauwe modulaire poort die Pisano heeft geplaatst tussen de twee ruimtes op de 6^e verdieping. De samenwerking volgt na gesprekken tussen de twee kunstenaars over de ervaring van het werken op de drempel van kunst(onderwijs)instellingen, in voortdurende onderhandeling met bestaande institutionele praktijken.

Later in juli presenteert kunstenaar RA Walden een nieuwe taal: ẍây ithřa. Het project werd opgezet als reactie op het restrictieve karakter van de Engelse taal. ẍây ithřa werd in een paar maanden opgesteld in nauwe samenwerking met taalkundige Margaret Ransdell Green. Er is een lexicon van 300 woorden met morfosyntaxis, fonologie en een reeks idiomen die blijft groeien. Walden haalde zijn inspiratie uit een rijke geschiedenis van queer lexicon, van argotisme en cryptotalen, tot antitalen en het gebruik van geconstrueerde taal binnen Sci-Fi en speculatieve fictie en probeert vloeibaarheid, gemak en ’toegangsintimiteit’ te brengen tot bij mensen in zieke, gehandicapte en translichamen. De kunstenaar gebruikt het bouwen van een wereld niet als een visionair instrument voor een ingebeelde toekomst, maar als een belichaamde methodologie voor het nu. Als onderdeel van een Superhost-project stellen wij prenten en een workshop voor in de vorm van een podcast waarin de beginselen van de taal ẍây ithřa worden uitgelegd.

Het magazine HART heeft een speciale bijdrage van Falke Pisano gepubliceerd in verband met het Superhost-project. U vindt het in de gedrukte versie van het tijdschrift (nummer 225, Juni 2022) en online.

Biografie van de kunstenaars

Simnikiwe Buhlungu is een kunstenaar uit Johannesburg, Zuid-Afrika. Buhlungu is erg geïnteresseerd in hoe en door wie kennis wordt geproduceerd en hoe het wordt verspreid. Ze zoekt naar socio-historische en alledaagse fenomenen door te navigeren tussen deze vragen en hun oneindige potentiële antwoorden. Zo brengt ze de punten van kennis in kaart, d.w.z. hoe komen we tot kennis?      die verschillende lagen van bewustzijn situeren als gesyncopeerde en weergalmende ecologieën. De laatste tijd luistert ze naar mbaqangamuziek, denkt ze na over bijenkorven en zoekt ze bijdrages voor Simunye Resource Works, een uitgeverij die zich in een eeuwige staat van niet-zijn bevindt.

(s)he

leeft ( vanbinnen )

leeft

leeft een leven

levend

haar hoofd , verloren

woorden , gevonden

ze ( wordt ? )

ze strekt haar benen naar de muur , haar vingers raken een laag van een verborgen lichaam , haar lichaam blokkeert . je kan haar hij noemen , maar ze heeft borsten . ze ademt . groeide op in het Westen ; op Belgische bodem , maar houdt niet van brood . ze is hier niet geaard , maar kon niet ontsnappen , al probeert ze . ze heeft hulp nodig maar is niet hulpeloos . ze zorgt zonder het te weten , ze leeft zonder te groeien . ze is gemaakt van klei . niet gevonden als een archeologisch geluid , maar klinkt soms als een soort digitale wereld . achter . ( woorden ) . verborgen ,

(sc)huilend ( soms ) . lachend rondhangend .

ze is . ze leeft . maar weet ze waar ze nu is ?

De kunstpraktijken van RA Walden omvatten tekst, beeldhouwwerk, drukwerk, performance en video. En dat alles met een sociaal geëngageerde en door onderzoek gestuurde werkmethode. Het werk van Walden bevraagt de relatie van de hedendaagse westerse samenleving met zorg, tederheid en kwetsbaarheid in relatie tot onze lichamen, onze gemeenschappen en onze falende ecosystemen. Zij onderzoeken dit door de bril van crip-theorie, queer-theorie, sciencefiction, speculatieve fictie en ongehoorzame archieven. Recent werk probeert overdreven simplistische opvattingen van het gehandicapte lichaam te verstoren, door te proberen om een ethiek van zorg, een verband tussen het land en het lichaam en een gescheurd concept van performance in gesprek te brengen met hun werk.