In het spoor van de avant-garde in Antwerpen

Waar vroeger schepen aanmeerden en auto’s parkeerden, groeit vandaag een park. Het Zuidpark is geen gewoon stadspark, maar een project dat kunst, ecologie en geschiedenis verbindt.

Voor het M HKA er was, voor kunst ‘museumklaar’ werd, waren er plekken waar kunstenaars hun gang konden gaan. In huizen, pakhuizen en zelfs achter gouden gevels.

Langs de Schelde verandert het licht voortdurend. Het water weerspiegelt niet alleen de hemel, maar ook de stad. En sinds kort ook kunst. Hedendaagse kunst, die zich nestelt in het ritme van de kade.

Een museum als het M HKA past zelden perfect in een kant-en-klaar gebouw. Vaak moet het ergens tussen de lijnen ontstaan. Zo ook hier: uit een graansilo, een discotheek en een pak ambitie.

Wat als een gebouw geen bestemming krijgt, maar betekenis? Wat als je door een kantoor wandelt dat is opengesneden als een kijkdoos? In 1977 gebeurde het aan de Ernest Van Dijckkaai. En het heette: Office Baroque.

Wat hebben een cirkelvormige gietijzeren bank, een abstracte totem in de museumtuin en een stille fontein met koperen bladeren met elkaar gemeen? Ze vragen niet om uitleg, maar om tijd. Tijd om stil te staan, te zitten, te kijken. Tijd om de stad even anders te ervaren.

Wat betekent het om als kunstenaar vooruit te lopen? Om tegen de stroom in te denken, te creëren, te breken met wat vanzelfsprekend lijkt? In Antwerpen begon het allemaal op zolders, in leegstaande pakhuizen en in collectieven vol vuur en verbeelding.